Om systemen te kunnen begrijpen en verbeteren is een goed begrip van zogenaamde systeemparadoxen cruciaal. Als sociale innovatieve club worstelen we dagelijks met deze paradoxen en ze zijn lastig te doorbreken om dat ze vaak een intrinsieke kwaliteit van een gevestigd systeem vormen. De eerste systeemparadox die ik heb beschreven was de pilotparadox, die ervoor zorgt dat pilots niet doorgroeien en tot een nieuwe praktijk leiden. Deze keer wil ik de efficiencyparadox onder de

Carnissetuin (inmiddels een parkeerplaats) De term systeemparadox is vrij nieuw en betekent dat het systeem zodanig werkt dat het niet de gewenste resultaten oplevert. Institutionele hufterigheid (mijn vorige blog) is een gevolg van het totaal van deze systeemparadoxen. Deze paradoxen zijn niet eenvoudig te omzeilen of te repareren omdat ze in het systeem zitten ingebakken er een onderdeel van zijn. Systemen hebben immers ook veel positieve kwaliteiten en je kunt hier het ki

Sinds begin februari heb ik mijn smartphone weggedaan en ben ik gestopt met sociale media. Dit heeft als reden dat ik vooral ‘analoog’ wil leven tussen ‘echte mensen’, die je kunt zien, aanraken en ruiken. Naast de vele goede effecten van het internet zijn er natuurlijk - zo hoort dat bij nieuwe technologieën - ook enorme nadelen. Wanneer je de smartphone - die je altijd bij je hebt - koppelt aan sociale media leidt dit enorm af van waar je mee bezig bent. Het genereert een v

Bron: Reformatorisch Dagblad Doe eens lief (#doeslief) is een campagne van Sire om hufterigheid tegen te gaan. Dit is immers een ergernis van velen; onfatsoenlijk gedrag in ons publieke domein en op sociale media. Niet opstaan in de tram voor ouderen, hulpverleners uitschelden, mensen anoniem bedreigen. Doktersassistentes, conducteurs, stadswachten, allemaal worden ze steeds vaker onheus bejegend en dat kunnen en mogen we niet accepteren. Doe eens lief, want de hufterigheid w

foto: Karin Keijzer Heb lang nagedacht hoe, wat en wanneer ik ga schrijven over het avontuur dat mij is overkomen. De feiten zijn simpel: op 2 februari 2019 ben ik gedwongen opgenomen (IBS) op de gesloten afdeling van het Erasmus MC en op 21 maart ben ik officieel ontslagen. De opname was wat mij betreft onterecht, maar hoe heeft dit zo kunnen gebeuren ? Het is erg lastig om hier een simpel antwoord op te geven. Het is een nogal complexe samenloop van omstandigheden en zelf b