Wij zijn natuur. Het besef begint nu langzaam door te dringen in filosofische en gezondheidskringen. Vaak volgt; het is niet voor niets zo gezond om te wandelen in de natuur. Ho Ho, als wij natuur zijn kun je ook wandelen in jezelf. Je bent ook in de natuur als je drie hoog achter woont want je bent immers zelf natuur. Als je met andere mensen praat interacteer je met natuur net als met een bos waar vogels fluiten en bomen ruisen. In een essay van ilja Leonard Pfeiffer over d

Er komt een nieuwe tijd en die is nu al in aanleg aanwezig. Een tijd waarin we als mensen noodgedwongen onze plaats in de natuur weer innemen. Dus niet als heerser maar als hoofdpredator waarbij we onze habitat en prooi niet moeten overvragen. Van antropoceen naar symbioceen. Hoe dat eruitziet? Daar fantaseer ik over maar het is natuurlijk niet te weten. Tegelijkertijd zijn er grote lijnen. De technologie ontwikkelt door. Wij mensen willen bestaanszekerheid maar laten ons opz

Over stadsgeneeskunde waarbij de stadsnatuur ons geneest als wij de natuur genezen. Het grootste deel (94%) van onze ziektelast (maatschappelijke kosten van ziekte) heeft een scala aan oorzaken, die het best te omschrijven zijn als ‘onze levensstijl’. Weinig bewegen, ongezond eten, stress en eenzaamheid zijn de belangrijkste langzame moordenaars. Qua preventie is er nog steeds een focus op individuele gedragswijziging via voorlichting en diëten (meer bewegen (sport), gezonder

Loslaten is een kunst? Wellicht zou je het zo kunnen zien in een zoektocht naar, tja, naar wat eigenlijk? Loslaten is een noodzakelijkheid om te kunnen ontsnappen aan een zekere neergang richting een zelf gecreëerde afgrond. Loslaten gebeurt nooit vrijwillig. Ik sta op zo’n punt en ik moet loslaten anders word ik meegesleurd door waar ik in verzeild ben geraakt. Ik zal het uitleggen. Ik weet niet wie er praat maar voor jullie ben ik, Rini Biemans, stadsdokter te Rotterdam. We

Een verwoestend episch gedicht waarin de ware ideeën met beroemde figuren dansen en vechten. Wie ziet het en wie vertelt het en wie schrijft het uiteindelijk op. Dat is iets tussen mensen. Dat zijn onze voorouders die dat deden. De waanzinnige ware ideeën zoals het idee dat we nooit alles kunnen weten en dat we dood gaan. Die ideeën geven ons een uitdaging ze te overkomen. Daar begint geloof en geloof is sterk. We hebben de meest fantastische dingen bedacht en gemaakt. We gel

Diogenes (de Griekse filosoof in de ton) staat symbool voor een kritiek, een kynische dierlijke kritiek, op het verheven rationalisme; de gladgestreken macht. ‘De kern van het kynisme is een kritische, ironische filosofie van de zogenaamde behoeften, het zichtbaar maken van de fundamentele mateloosheid en absurditeit van die behoeften.' Peter Sloterdijk Waar is de nieuwe Diogenes in onze tijd? Waar is tegenwoordig deze lichamelijke dierlijke kritiek die de macht uitdaagt? Voo