Simpelheid en Complexiteit
Zoals in de vorige eeuw de klassieke natuurkunde werd overrompeld door de kwantumfysica. Zo zullen ook de toegepaste wetenschappen door deze kwantumrevolutie veranderen en dat is nog zacht uitgedrukt. Dit is wat er volgens mij momenteel dan ook volop aan de hand is. De meeste wetenschappelijke methoden en dus ook de bewijsvoering zijn op de klassieke natuurkunde gebaseerd en niet op de kwantumfysica. Mijn eigen vakgebied bijvoorbeeld, de geneeskunde leunt zwaar op de statistiek om te onderzoeken en te testen. Dit levert statistisch significante correlaties op. Dit zijn waarschijnlijkheden (kansen), die stabiel zijn en reproduceerbaar onder dezelfde condities. Dit zijn de wetenschappelijke bewijzen van de geneeskunde. Maar stel nu - en dat zegt de kwantumfysica - dat condities veranderen. Condities kunnen veranderen zoals het weer, op de korte en lange termijn. Het recentelijk bericht dat 50% van onderzoek binnen de menswetenschappen – gepubliceerd in gerenommeerde bladen(!) - uiteindelijk niet reproduceerbaar bleek, werd alom geduid dat de wetenschappers geen goede methodiek gebruikten. Heb nergens gelezen dat het wellicht komt doordat we iets meten dat continu verandert. In dat geval zouden ze dit met hun goede methodiek hebben vastgelegd. Het telt echter niet want het was niet de vraag te meten wat er verandert maar juist wat stabiel was. Als dus de wetenschappers wel de goede methodiek hebben gebruikt, dan hebben ze juist aangetoond dat condities veranderen. Ik zou nog eens goed naar dit fenomeen kijken.
Ziektes veranderen en wij mensen ook. Dus een onderzoek kan misschien 5 jaar reproduceerbaar zijn en dan niet meer, omdat simpelweg de condities zijn veranderd van precies datgene wat je meet. Ik bedoel maar. Deze almaar toenemende complexiteit is typisch iets voor de systemen, die de kwantumfysica zichtbaar en mogelijk hanteerbaar maakt. Deze complexiteit moet je met simpelheid benaderen, anders kun je er niets zinnigs over zeggen en al zeker niet mee omgaan. De spreekwoordelijke bal der golven, zou hier de bal der golffuncties kunnen heten. Hoe simpeler hoe beter, maar niet te simpel, zoals Einstein ooit zei, die overigens gruwde van de consequenties van de kwantumfysica. Hoe kan een kat tegelijkertijd dood en levend zijn? Voor de kwantumfysica is dat geen probleem. Inmiddels heeft de kwantumfysica op alle fronten zijn gelijk bewezen, produceert reproduceerbare bewijzen en dit groeit by the minute.
Laten we eens een gedachte-experiment doen en onszelf en de wereld door een kwantumbril bekijken. Wat zien we?
Wij mensen kunnen niet anders dan ergens in geloven zonder ooit te weten of het ook werkelijk bestaat. Dat is grof gezegd de menselijke conditie of beter nog de situatie waar we bewust in verkeren. Een situatie waarin we dus bestaan, waarnemen en kunnen handelen. De situatie verandert als wij dood gaan, maar dat wat wij waren blijft bestaan (doorleven) weliswaar als iets anders. Dit geldt voor al onze gedachten, gevoelens werkelijk alles, er is ruimte zat en alles is verbonden (op de een of andere manier).
Onze aandacht snuffelt als een rat in alle hoeken en gaten op zoek naar voedsel- betekenis (herkenning) is een lekkernij, die onze aandacht niet kan weerstaan. Onze ogen zien vooral dat wat beweegt of afwijkt. Iets heeft betekenis als het herkenbaar is en aantrekt of afstoot. Je kunt je aandacht ook op iets richten, dat je betekenis geeft. Dit gebeurt in het moment (split second) en dan zegt de kwantumfysica dat oorzaak en gevolg omkeerbaar zijn in 10 tot de -30ste seconde. Dus of je je aandacht op iets richt of dat iets je aandacht trekt, de werkelijke oorzaak vind je niet.
‘Stel u alle communicatie voor die er op dit moment op aarde gaande is, prop dat dan allemaal in iets ter grootte van uw eigen lichaam en u hebt een idee hoe het druk het daar is. In deze onbewuste schijnbare chaos is alles gericht op het behouden van evenwicht; homeostase. Terugkoppelingslussen houden alles in balans, van ionenspiegels tot bloeddruk, temperatuur, houding, zicht en gezondheid met behulp van elektrische en chemische signalen.
Positieve feedbackloops zijn zeldzaam omdat ze zichzelf enorm versterken. Ze starten de ovulatie, maar komen ook voor bij communicatie tussen mensen, voor sociale balans.’ bron Scienca
Door onze kwantumbril lijkt ons lichaam eerder een universum dan een te duiden object. Als we de positieve feedback doortrekken naar onze sociale interactie (waar houden wij op en begint het andere) zijn ‘meningen’ kwanta in positieve en negatieve feedbackloops. Gelijkgestemden zullen elkaars mening versterken (positieve feedback) en niet-gelijkgestemden zullen elkaars meningen bestrijden. Ongeacht of deze waar zijn of niet, immers voor sociale balans (wij zijn een sociale tribale soort) zijn positieve feedbackloops nodig. Een leugentje om bestwil, de lieve vrede is hier nuttiger dan de waarheid. De eigen groep (stam, familie), samenhang en macht zijn noodzakelijk voor onze overleving op de korte termijn. De waarheid is meer iets voor de lange termijn en dient praktische zaken niet al te zeer te verstoren. Net genoeg om te kunnen verbeteren en dat is in de kwantumfysica complexer worden met alle gevolgen van dien; condities veranderen en dat merk je plotseling: daar is de crisis! Van aardbeving tot beurskrach het hele systeem reset plotseling en onomkeerbaar. When it doesn’t kill you, it’s makes you stronger (let op: niet in alle gevallen)
Het georganiseerde geloof baseert zich op de waarheid en hiervoor is het bewijs de openbaring van het goddelijke (de waarheid). Daar tegenover beweren nog heel veel wetenschappers, maar vooral hun volgelingen met 'harde bewijzen' te komen voor de waarheid. Maar wat is het wetenschappelijke bewijs anders dan reproduceerbare feiten in een bepaalde situatie. Het zegt niets over de zin van ons bestaan, laat staan de waarheid. Ergo, atheïsten zijn gelovigen en geloven in een absolute waarheid, meestal zonder dat ze dit beseffen. Het zijn dan ook overtuigde ongelovigen. Ongelovigen zijn feitelijk anders-gelovigen. Twijfel is ten alle tijden aanwezig (bij de een wat meer als de ander) en brengt de tekortkomingen van het geloofssysteem aan het licht. Inconsequenties in de verhalen, zwakheden zijn altijd en overal te vinden. There’s a crack in everything, that’s how the light comes in – Leonard Cohen
Zo lang we in eenzelfde perspectief (manier van geloven) blijven, ontwikkelen wij onze kennis, dat wat wij kennen of dat wat wij denken te kennen, te zien, te horen, te voelen en te ruiken. Onze waarneming ziet de tekens en bevestigt zichzelf, we creëren onze eigen wereld. We versimpelen de complexiteit.
Poeh even de bril weer af, het is nogal duizelingwekkend. Het is als met alle nieuwigheden, je moet er langzaam aan wennen, maar het opent ook een paar prachtige vergezichten (mogelijkheden). Er moet altijd iets tegenover staan.
