Waarom ik Stadsinitiatief Rotterdam steun.

Jos Verveen kende ik al een tijdje en toen hij dit najaar werd geroyeerd na een aanvaring met zijn partij D’66, vond ik dat nogal lullig. Ik belde Jos om hem sterkte te wensen. Jos klonk erg strijdvaardig en ik dacht nog – als dat maar goed gaat.

Er is voldoende mis met onze samenleving. We vervuilen en putten de aarde uit. Er is sprake van moreel verval, mensen hebben niets meer voor elkaar over. In de politiek en het bedrijfsleven is volop onkunde en vriendjespolitiek. Het onderwijs is een fabriek geworden en sluit niet aan bij wat er nodig is. Onze Nederlandse identiteit wordt bedreigd. De zorg is technocratisch en steriel.

Kortom allemaal zaken die wij als onrechtvaardig en onwenselijk zien. De belangrijkste taak van de overheid is om een rechtvaardige samenleving te organiseren daarom stemmen wij. Hierop is ook de klassieke tegenstelling tussen links en rechts gebaseerd met het idee ter linkerzijde dat ‘individuele problemen’ veroorzaakt worden door ‘het kapitalistisch systeem’ en ter rechterzijde zijn juist ‘individuele problemen‘ bedreigingen voor ‘de vrije samenleving’.

Dit zijn in mijn beleving twee zijden van dezelfde medaille, want ze zitten in hetzelfde politiek/bestuurlijke systeem met wettelijk vastgelegde regels. Dit politieke/bestuurlijke apparaat in een stad is natuurlijk een cruciaal onderdeel als het gaat om het ‘genezen’ van de samenleving. Dit is ook wat de politiek altijd roept: ‘We doen het samen!’. Ik vind de vraag - hoe gaan we dat doen? – veel relevanter dan ideologische vraag naar wat precies een rechtvaardige samenleving is. Dit geldt zeker op lokaal niveau, want de politieke werkelijkheid is een hele andere dan de geleefde werkelijkheid, dat weet iedereen. Ideologie is een denkrichting geen kant en klaar recept. Politici buitelen over elkaar heen om ‘de burger te bereiken’ of ‘met de stem des volks te spreken’. Voor politici is de burger de reden van hun bestaan. Maar het lijkt er steeds meer op, dat politici gestaag iets anders zijn gaan dienen. Hun eigen ambitie of die van de groep/partij waar ze mee omgaan. Dit is overigens normaal menselijk gedrag, maar brengt een oplossing niet dichterbij. Hoe zouden WE het dan wel effectief kunnen aanpakken ? Dat is wat mij betreft de vraag waar het over gaat.

De praktijk zal uiteindelijk tonen wat de beste strategie is voor een solidaire gezonde samenleving. We hebben het hier niet over vrijblijvende uitspraken, maar om concrete bewezen(!) toepassingen op basis van nieuwe inzichten omtrent ons mensen en de wereld. Ik kan het echt niet anders zien. Ken inmiddels wel alle argumenten uit mijn hoofd over hoe ook de armere en hulpbehoevende Rotterdammers erop vooruit kunnen gaan bij projecten. Maar ik zie vooralsnog weinig terechtkomen van de beloftes die zijn gedaan tijdens de crisis om straks de zwakkeren ook te laten profiteren als het economisch goed gaat. Tot nog toe is het wel de lasten en niet de lusten. Hoe zit dat ?

Dit heeft te maken volgens mij met een blinde vlek en een inadequate strategie om direct in de gezondheid en welzijn van mensen te investeren. Anders was dit allang gebeurd. De blinde vlek is dat mensen de details kennen, maar het geheel niet overzien. We hebben een soort van ‘sociale betonmolen’, waarbij problemen worden opgehakt in kleine stukjes en ook de oplossing wordt in stukjes gehakt. Dus alles werkt min of meer en dit wordt ook goed gecheckt, maar het geheel gaat desalniettemin achteruit.

Vastgoedprojecten zoals ook nu weer Feyenoord City gebruiken altijd sociale argumenten om het project te verkopen. Dus het is niet alleen goed voor Rotterdam, maar ook voor de minder bedeelden. Wie kan daar tegen zijn ? Al die ‘bewezen therapiestukjes’ worden in een plan bij elkaar geplakt en dan lijkt het verdomd wel een integrale gebiedsontwikkeling. Dit is zoiets als een mens in stukken hakken, weer in elkaar zetten en verwachten dat ie gewoon verder loopt. In dit geval is ‘de mens’, het organisch levende weefsel van Rotterdam, de Kuip en Feyenoord. Niet zeuren dat hoor ik voorstanders zeggen, dat hoort bij stadsvernieuwing, waar gehakt wordt vallen spaanders. Maar is dat zo?

Draai het eens om, als je wil dat door gebiedsontwikkeling het beter gaat met de Rotterdammers op Zuid, waarom begin je dan niet met een strategie hiervoor en kijk je of het stadion/gerenoveerde kuip erin past en hieraan kan bijdragen. Dit noem ik de zachte harde aanpak, verstandig en met effect. In tegenstelling tot de harde zachte aanpak met veel bombarie, tromgeroffel en duizelingwekkende vergezichten maar tegenvallende resultaten.

Feyenoord City is toch bedacht om Feyenoord naar hogere hoogten te stuwen en ook hierover bestaan twijfels of dit plan dat gaat doen. We hebben een heel mooi stadion: De Kuip! Laat Feyenoord de Champions League winnen zou ik zeggen, dat doe je met spelers en niet met Stadions.

Daarnaast schept het nogal wat verwachtingen richting bewoners op Zuid. Dit alles zonder harde garanties, die heb ik althans nog niet ontdekt, slechts scenario’s en verwachtingen. Het nieuwe stadion zal er volgens planning als eerste staan en als er dan ‘iets misgaat’ kunnen de bedenkers dit simpel aan de ‘niet gelukte gebiedsontwikkeling wijten’ of zelfs aan ‘een tegenvallende economie’. Uitwegen zat, want waar zit het commitment? Juist bij de Rotterdammers, wij zitten straks met de gebakken peren. Ze doen het immers voor ons…. Kom op Rotterdam ga voor die ‘inclusieve stad’ voor alle Rotterdammers! Laat je niet met een kluitje in het riet sturen en vraag door.

Toen Jos mij begin januari vroeg om te helpen als lijstduwer voor Stadsinitiatief Rotterdam besloot ik hem te steunen. Jos heeft een uitgesproken karakter en staat voor zijn principes, dat is lastig in de politiek maar erg nodig. Mensen die doorvragen en geen genoegen nemen met halve antwoorden is essentieel in een gemeenteraad. Zo ook over Feyenoord City en ik hou van mensen die opstaan en zeggen: ‘jongens dit zijn de kleren van de Keizer’.

Waar ik eerst steunde uit principe werd ik op 4 februari aangenaam verrast toen hij zijn lijst presenteerde. Lijstduwer Manuel Kneepkens zei het nog in zijn speech: ‘het lijkt wel of de stadspartij in een nieuwe en betere vorm is herrezen om de stad weer met Tom Poes listen te behoeden voor al te drieste en domme maatregelen’.

En dat is volgens mij inderdaad het belang van deze nieuwe partij in het Rotterdamse politieke spectrum. Waar de anderen vaak een ideologisch strijd aangaan heeft deze partij de focus op de stad in al haar facetten om van daaruit te zoeken naar goede oplossingen. Dit genereert echte burgerbetrokkenheid in plaats van de invuloefeningen die nu gebruikt worden om steun van burgers te formaliseren met een voorgekookte uitkomst (belangrijke keuzes zijn meestal al gemaakt). Op de lijst staan mensen uit de praktijk, zonder politieke ervaring maar met veel kennis, netwerk en liefde voor de stad en met de wil om constructief aan oplossingen te werken. Zoals Jos Verveen het zegt: ‘politiek kan versnellen of vertragen, maar niet veranderen’. Dat geloof ik ook, bij iedere verandering heb je de politiek nodig, maar verandering zal nooit van de politiek uitgaan.

In die zin ben ik teleurgesteld in Leefbaar Rotterdam, die wat mij betreft weinig waargemaakt heeft van hun beloftes. Dat geluid hoor ik ook van veel leefbaar stemmers in de wijk: teleurgesteld. Ze willen feitelijk de armen de stad uitjagen en steunen op alle fronten het groot kapitaal. In plaats van een verantwoordelijkheid lijken ze het pluche als hun verdienste te zien. Toch een beetje het kenmerk van de ‘oude politiek’, die ze zo huichelachtig en hypocriet vinden. De linkse partijen staan pal voor solidariteit met de zwakkeren, maar zonder duidelijk en effectief handelingsperspectief schept dit ook weer valse verwachtingen. De middenpartijen hebben al helemaal geen principes meer zo lijkt het, behalve de continue oproep voor redelijkheid en fatsoen zonder verdere verplichtingen.

Wat mij betreft is er is behoefte in Rotterdam aan een kritisch èn creatief geluid vanuit de stad, samen met voldoende kennis, kunde en organisatiekracht. En dat laatste zit helaas niet meer in het politiek/bestuurlijk systeem. Dat is volgens mij exact waar Stadsinitiatief Rotterdam aan kan bijdragen. Niet links, niet rechts maar praktisch en solidair met alle Rotterdammers. Ja ook voor de rijke Rotterdammers die er natuurlijk ook gewoon bijhoren. Laten we ze omarmen en tot rede brengen ! Laat alle kinderen met elkaar spelen. Leve Rotterdam en alle Rotterdammers

We praten in de wijk liever niet over geld, geloof en politiek. We hebben het meestal over belangrijkere zaken.