De dagelijkse routine en de vrijheid daarin

Er komt een nieuwe tijd en die is nu al in aanleg aanwezig. Een tijd waarin we als mensen noodgedwongen onze plaats in de natuur weer innemen. Dus niet als heerser maar als hoofdpredator waarbij we onze habitat en prooi niet moeten overvragen. Van antropoceen naar symbioceen.

Hoe dat eruitziet?

Daar fantaseer ik over maar het is natuurlijk niet te weten. Tegelijkertijd zijn er grote lijnen. De technologie ontwikkelt door. Wij mensen willen bestaanszekerheid maar laten ons opzwepen. We gaan voort zonder te weten waarheen. De crisissen, conflicten en oorlogen gaan verergeren. Wanneer komen er verstandige leiders met effectieve programma’s? Of is juist anarchie de grote veranderingskracht en is er geen harmonische weg.

De natuur bepaalt altijd en overal met of zonder ons. De evolutie gaat door. Wij zijn sowieso een kleine passage in een heel dik boek. Deze gedachten hebben we allemaal weleens. We gaan er immers allemaal aan. Dat is gezond. Het maakt je nederig en een nederig aanschouwen maakt ons vrij. Kalm en oplettend. De dood is een betrouwbare adviseur maar door onze angst en ons vastklampen aan het leven luisteren we vaak niet.

Mensen geven ‘ongelijk’ niet graag toe zelfs bij evidente leugens. Dat is gezichtsverlies. De grootste moraalridders zondigen zelf natuurlijk ook. In de wereld waar we opereren wordt vooral geluisterd om te oordelen en te roddelen. Vraag me af of er werkomgevingen zijn waar echt geluisterd wordt. Vast wel, hopelijk groeien ze en kunnen ze repressieve interventies weerstaan. Samenwerken is onze grootste kracht. Zo zijn wij evolutionair in elkaar gezet.

Er zal gezichtsverlies komen en reputaties zullen van hun voetstuk vallen. Haat en wraak roept meer haat en wraak op. Het is een escalerende spiraal. Alle verbindende activiteiten kunnen dit tij niet keren en pas als iedereen is uitgeraasd en uitgeput en kapot ontstaat realisme en een nieuwe samenwerkingsenergie.

‘Betekenis en zin zijn onze eigen creaties.’ Hoor ik een filosoof zeggen en ik denk hoe doen we dat dan? Hoe kun je waarnemen zonder zin en betekenis? Betekenis en zin horen bij de actie-reactie cirkels. Hoe kan je iets herkennen zonder context. Ons lichaam houdt ons bijeen. Free your ass and your mind will follow