Onwaarschijnlijkheden

Onwaarschijnlijkheden zijn een veelvoorkomend wereldwijd verschijnsel. Een ieder worstelt ermee of verheugt zich erover. Er gebeurt ‘iets’ anders dan je verwacht had. Verrassing en ontkenning draaien om elkaar heen. Dit is wel erg onwaarschijnlijk… Met andere woorden; is het wel waar?

Onwaarschijnlijkheden komen in alle soorten en maten. Tussen de statistisch zeldzame gebeurtenissen en vreemde compleet onverwachte gebeurtenissen bevindt zich een wonderlijke verzameling onwaarschijnlijkheden. We hebben er simpelweg geen verklaring voor. Hooguit gekunstelde generalisaties.

We redeneren het weg als ‘toeval’ of ‘fantasie’. We geven het zo een plek in de categorie ‘onbelangrijke toevallige gebeurtenissen’. We strippen het van iedere belangwekkendheid. We kleden ze uit en lachen erom. Maar als je het mensen vraagt heeft iedereen wel iets ‘uitzonderlijks’ meegemaakt. Ik ook. En dat uitzonderlijke heeft veel invloed gehad op mijn leven. Een steen in de vijver van het alledaagse gekabbel.

De grootste steen was mijn psychose, vijf jaar geleden. Een statistische onwaarschijnlijkheid op mijn leeftijd. Voor mij en velen anderen was het een vreemde compleet onverwachte gebeurtenis. Hoewel natuurlijk achteraf de verklaringen over elkaar heen tuimelen en de meningen verschillen. Ik begrijp het nog steeds niet. Tenminste als ik het niet wegredeneer als een ziekte waarvan ik moet genezen. Ik had wanen, voelde me verbonden met het universum, deed vreemd. Ik kon zelfs voorspellen. Het voelde prettig en niet vreemd. Geen idee dat ik een psychose had. Ik heb nota bene als afdelingsarts een half jaar op een psychiatrische gesloten afdeling gewerkt. Dat ik niets doorhad vind ik achteraf nog het meest onwaarschijnlijke. Mijn omgeving had het des te beter door. Ik was gek.

Wat ons bewustzijn is zullen we nooit weten. Ik leg later uit waarom. Het is een verbindend element in ons universum. Dat geloofde en voelde ik en het werkte. Het was een fantastisch gevoel; verbondenheid en helderheid. Ik werd gedwongen opgenomen en waande me in het paradijs, weigerde medicijnen en werd na 7 weken ontslagen. Ik zag het toen als overwinning. Ik ben al vijf jaar bezig het te duiden maar het verandert steeds. Het was een steen in de vijver waarvan de golven nog steeds merkbaar zijn. Het was en is nog steeds inspirerend. Tegelijkertijd is mijn ervaring en beleving niet representatief voor een ‘psychose’ maar slechts een van vele de verschijningsvormen. Zo zie ik het het liefst. Een psychose kan heel ontwrichtend zijn maar ook helend. Het hangt van de situatie af.

Ik zag het indertijd als een wonder dat me overkwam. Een vreemde samenloop van omstandigheden. Psychoses, bijna-dood ervaringen dan wel bijzondere ontmoetingen. Onverklaarbaar maar iedereen kent de anekdotes en kan ze zelf vertellen. Mensen die nooit iets bijzonders hebben meegemaakt zijn op zich uitzonderlijk. Je kan er een etiket op plakken. Je kan het statistisch dubbelblind onderzoeken. Statistisch uit elkaar trekken en vastpinnen. Het samenspel, de betekenis ontglipt je sluipenderwijs. Je snijdt een mysterie, een geheel, aan stukken en ziet hoe het is opgebouwd. Maar het is weg?!? Statistiek zegt niets over de betekenis maar slechts iets over het voorkomen. Je kunt hooguit zeggen dat het onwaarschijnlijk is. Dat wisten we al.

Ik schrijf al vijf jaar over mijn ‘visioen’ en probeer er een boek van te maken waar anderen wat aan hebben. Het is een bijzonder onwaarschijnlijk verhaal. https://www.dokterbiemans.nl/single-post/2019/04/03/een-wonderlijk-avontuur

Ik praatte en schreef er open over toen het nog vers was. Dat was mijn eigen ongecensureerde versie. Ik merkte al snel dat ‘psychose’ een sterk stigma heeft. Wantrouwen… alom. Wat je ook zegt men denkt er het zijne van. Vandaar dat mensen niet graag over dit soort vreemde onwaarschijnlijkheden praten. Normalisering is de praktische weg en dat betekent; er niet te veel over praten… gewoon doen en er slechts in neutrale termen over te spreken. Voor je weet ben je ziek en moet je genezen en wordt het wonderlijke en sprookjesachtige vertrapt.

Wat ik in dit essay, probeersel(!), probeer.