Onderzoek heeft uitgewezen

Onderzoek heeft uitgewezen. Zo’n zin vind je vaak in betogen. Als wij iets onderzoeken halen we daar conclusies uit. Dit kan uit de losse pols, intuïtief, maar ook rigide met gouden standaarden om het vergelijkbaar te maken. Onderzoek heeft uitgewezen dat te veel achter de computer zitten niet goed is. Te veel is nooit goed. Wat is te veel? Acht uur?

Ga zo maar door. Iedere dag is er wel weer een nieuw onderzoek dat het nieuws haalt. Hoe moet je dat allemaal plaatsen en met elkaar in verband brengen. Zo is er onderzoek dat stelt dat de effecten van preventief volksonderzoek vaak minimaal of niet aantoonbaar zijn. Wat gebeurt er? Stoppen we? Nee, we gaan door, er zijn altijd andere onderzoeken die aantonen dat het wel degelijk effect heeft.

In dit geval lijkt het me logischer meer aandacht te hebben en te onderzoeken wat wel effectief is.

Die onderzoeken zijn er al.

Onderzoek toont aan dat het grootste deel van de risicofactoren zich bevindt in onze manier van leven. Stress, eenzaamheid, weinig bewegen en slecht eten zijn op afstand de grootste ziekmakers. Deze zijn echter moeilijk te vermijden met name als je sociaal en economisch kwetsbaar bent. Het grootste effect op de volksgezondheid heb je als je deze risicofactoren neutraliseert. Dat staat haaks op wat we momenteel doen en wat ons drijft.

De uitdaging zit erin dat we net als met vervuiling van het milieu of CO2 uitstoot de negatieve effecten van onze maatschappij en samenleven ook benoemen en waar mogelijk neutraliseren. We leren onze kinderen stilzitten op school en ze spelen nauwelijks nog buiten. Dit terwijl een klaslokaal een ongeschikte omgeving is om te leren en buitenspelen in de natuur juist noodzakelijk is voor een gezonde ontwikkeling.

Onderzoek uit het Verenigd Koningrijk heeft ontdekt dat gevangenen vaker gelucht worden dan dat kinderen buiten spelen. Dat geeft te denken. Dat harde werken van ons waar leidt dat toe? Is al het werk wel zinvol en niet juist contraproductief omdat het ziekmakend is?

Ik geef hier geen pasklare oplossing. Bovendien onderzoek toont aan dat veranderen moeilijk is en dat de omgeving een grote invloed heeft onze gezondheid. Daarnaast las ik alweer een tijdje terug over een onderzoek dat stelde dat ideeën met mensen sterven en dat dit de boel stabiliseert maar ook vertraagt. Als we dus al het onderzoek mogen geloven zal de noodzakelijke verandering niet altijd harmonisch plaatsvinden. Met andere woorden er moet iets kapot voor er iets anders kan ontstaan. Net als in de natuur is alles in competitie.

Zo heeft onderzoek uitgewezen dat bodemtransplantatie schrale weilanden versnelt kan genezen. Dat doet mij dan weer goed, want dat betekent dat bodemtransplantatie als algemeen natuurprincipe ons ook kan helpen. Wijken injecteren met gezonde interactie zou de sociale pendant zijn. Schrale weilanden zijn vergelijkbaar met de schrale Stadsnatuur en dus in de stad kan bodemtransplantatie hier ook direct uitkomst bieden. Onderzoek heeft immers aangetoond dat het werkt. Dit alles maakt ons ook weer gezonder en nu zijn we weer bij het begin van de column.