Onkruid bestaat niet
Ik heb de behoefte mijn gevoelens onder woorden te brengen. Ik beschrijf uitputtend (ik lijk wel een langspeelplaat) dat we de stadsnatuur als kans en bescherming kunnen zien. We laten ook zien in onze praktijk dan dit kan en goed werkt. Iedere dag zie ik in de stad en ervaar ik in gesprekken dat de meeste ‘professionals’ dat niet zo zien. De praktijk is gericht op een beeldbestek. Alles moet er netjes en fraai uitzien. Dat dat niet lukt en dat de stadsnatuur daar niets aan heeft is nog steeds iets dat niet serieus genomen wordt. Toen ik afgelopen maandag mijn straat in reed zag ik daar twee oranje mannen met een kraan die hele perken uitgraven in het broedseizoen. Dat komt bij mij binnen als een verkrachting. Als ik vraag wat de bedoeling is. Krijg ik te horen dat de grond ‘op’ is en dat ze betere aarde toevoegen. Als ik zeg, dat ik dit niet leuk vind en dat dit slecht is voor de natuur, krijg ik als antwoord; ‘de bewoners vinden het leuk’. Ik niet dus en ik ben ook bewoner. Tja, die werklui kunnen het niet helpen en doen gewoon wat ze is opgedragen.
Ik kon het niet laten er over te twitteren. Het moet er gewoon uit; waarom? De tweet ging viral meer dan 30.000 en dat is drie keer zo veel als mijn meest populaire tweets. Die gaan overigens ook allemaal over het ‘achterhaalde groenbeheer’. Er is nog steeds geen antwoord van ‘de verantwoordelijken’. Geen uitleg… misschien komt het nog. Verdriet, woede en plaatsvervangende schaamte zijn de gevoelens die dan op dat moment door me heen gaan. Ik ben er inmiddels aan gewend en ik ben geen activist. We willen namelijk dolgraag samenwerken met de gemeente. De gemeente doet ook heel veel dingen goed en de mensen die er werken doen hun best. Dit los je alleen samen op. Daar ben ik inmiddels van overtuigd na dertig jaar werken in en met de stad.
Dit soort acties kan ik moeilijk over mijn kant laten gaan. Te meer omdat het groenbeheer al meer dan dertig jaar zo doorgaat en het lijkt eerder erger dan beter te worden terwijl iedereen ‘groen’ kraait zonder uit te leggen wat ze precies bedoelen. Zo worden goede intenties pervers ingevuld door opportune partijen. De gemeente zit erbij en kijkt ernaar, financiert het zelfs. Als je vraagt waarom krijg je geen duidelijk antwoord of ontwijkende formele bezwaren. Beste mensen; waar een wil is, is een weg. Zo even mijn hart gelucht.
Onkruid bestaat niet, het is allemaal stadsnatuur en als je het over biodiversiteit en klimaatadaptatie hebt zijn juist de gekweekte tuinplanten onkruid. Ik vermoed dat ik geen antwoord krijg omdat dit type groenbeheer simpelweg niet meer is uit te leggen. Ik hoop op een constructieve dialoog richting een gezonde leefomgeving in de stad voor mens, plant en dier. Laten we het doen, zodat ook onze kleinkinderen nog vlinders en vogels kunnen zien. Net als wij in onze kindertijd… ik richt me hier op mijn generatiegenoten.
